کد مطلب:28342 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
1683. وقعة صفین: علی علیه السلام چنین وانمود كرد كه فردا، صبحگاهان، به سوی معاویه خواهد رفت و با او پیكار خواهد نمود. این خبر به معاویه رسید و شامیان، از این مطلب به وحشت افتادند و از این سخن، شكسته شدند. معاویة بن ضحّاك بن سفیان، پرچمدار قبیله بنی سلیم، با معاویه بود و معاویه و شامیان را دشمن می داشت و به مردمان عراق و علی بن ابی طالب علیه السلام، تمایل داشت و خبرها را برای عبد اللَّه بن طفیل عامری می نوشت و او آن را برای علی علیه السلام می فرستاد.[2]. 1684. وقعة صفین: علی علیه السلام، گروهی را فرستاد تا سرچشمه آب را بر معاویه ببندند. معاویه هم ضحّاك بن قیس فهری را با جمعیتی به سوی آنان گسیل داشت و آنان را پراكنده ساختند. دیده بانان علی علیه السلام آمدند و آنچه را رخ داده بود، گزارش دادند. پس علی علیه السلام به یارانش فرمود: «اینك چه باید بكنیم؟». گروهی گفتند: این كار، و گروهی گفتند: آن كار. وقتی اختلاف نظر آنان را دید، فرمان داد تا صبحگاهان به سوی معاویه هجوم بَرَند و آنان را بامدادان، به نبرد (نبرد صفّین سوق داد و شامیان، شكست خوردند.[3]. 1685. أنساب الأشراف: دیده بان علی بن ابی طالب علیه السلام در شام، نزد او آمد و گزارش بُسر را به وی داد. گفته شده كه این شخص، قیس بن زرارة بن عمرو بن حطیان همدانی بود. قیس، دیده بان علی علیه السلام در شام بود و اخبار را برایش می نوشت.[4]. 1686. امام علی علیه السلام - از نامه اش به عبد اللَّه بن بدیل -: و بپرهیز از برخورد با لشكر دشمن، تا به سوی تو آیم! و دیده بانان را به سویشان گسیل دار و باید همراه آنان، سلاحی باشد كه بتوانند با آن پیكار كنند. دیده بانان، باید دلیرانِ سپاه باشند؛ چرا كه ترسوها گزارش درست برایت نیاورند. خودت و هركه با توست، با اذن خدا به دستوراتم پایبند باشید. والسلام![5]. 1687. الفتوح - در گزارش جنگ صفین -: مردی از قبیله حِمیَر، به نام حصین بن مالك با معاویه بود كه با علی بن ابی طالب علیه السلام مكاتبه داشت و او را بر اسرار معاویه آگاه می ساخت.[6]. ر. ك: ص 325 (آموزش سپاهیان.
1682. امام علی علیه السلام - در نامه اش به كارگزارانش -: به نام خداوند بخشنده مهربان. از بنده خدا علی، پیشوای مؤمنان، به هر آن كس از كارگزاران كه نامه ام را بخواند. پس از حمد و سپاس الهی؛ مردانی با ما بیعت داشتند و [ اینك ]گریخته اند. پس گمان می بریم كه به سوی شهرهای ناحیه بصره رفته اند. از مردمان شهرهایت درباره آنان پرس وجو كن و دیده بانی (خبرچینی از هر سوی سر زمین خود، بر آنان بگمار. آن گاه، آنچه را كه بدان رسیدی، برایم بنویس. والسلام![1].